بررسی اپیدمیولوژیک موارد خودآزاری عمدی (مسمومیت) در شهرستان شاهـرود

مقدمه: خودکشی اصلی ترین اورژانس روانپزشکی و یکی از بزرگترین معضلات بشری است، لذا مطالعه حاضر به بررسی خصوصیات اقدام­کنندگان به خودآزاری عمدی (مسمومیت­ها)، مواد و داروهایی که مورد استفاده آن ها قرار گرفته و برخی عوامل همراه با آن می پردازد. مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی بر روی 383 بیمار اقدام­کننده به خود آزاری عمدی از نوع مسمومیت مراجعه کننده به بیمارستان           امام حسین (ع) شاهرود از تیر ماه سال 81 تا پایان خرداد سال 82 انجام شد. داده­ها از طریق پرسش نامه­های طراحی شده و انجام مصاحبه با بیمار و بستگان او گرد­آوری و با استفاده از نرم افزار spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته­ها: در طول یک سال، تعداد 383 نفر (163 نفر مرد و 220 نفر زن) مورد بررسی قرار گرفتند که گروه سنی 30-15 سال بیشترین فراوانی را (4/80%) به خود اختصاص دادند. 9/61% آن ها مجرد و اکثریت آن ها (8/48%) تحصیلات زیر دیپلم داشته و 5/88% موارد اقدام به خود آزاری را شهرنشین­ها انجام داده بودند، بیشترین موارد اقدام به خود آزاری، با استفاده از داروهای شیمیایی (341) نفر انجام شده که بنزودیازپینها (26%) شایعترین گروه دارویی مورد استفاده بود. نتیجه گیری: ­ نتایج مطالعه حاضر نشان داد که اقدام به خودکشی در گروه جوانان و مجردین قابل توجه بوده و اقدامات حفاظتی می تواند در اولویت اول، به بررسی مشکلات این گروه­ها اختصاص ­یابد. همچنین از مهم ترین مباحث بالینی، توجه به عوامل خطر خودکشی و درمان موارد  خود­آزاری عمدی جهت جلوگیری از تکرار آن می باشد.